O książce: rok / Nowa praca autora powieści „Białe na czarnym” (Nagroda Bookera za 2003)Dwoje przyjaciół, niechętnie odizolowani od spokoju zewnętrznego, żyjcie razem. Rozmawiają i grają w szachy. Całe ich życie przypomina szachownicę, na której każdy element ma swoje znaczenie. Oboje wiedzą, że prędzej czy później, gdy gra się zakończy, elementy zostaną zebrane w pudełku. Jeden z nich jest mądry, postanawia przerwać grę i wygrywa. Ten drugi jest głupcem. Bardzo słabo gra w szachy. Dlatego zostaje przy życiu i kilka lat później popełnia największą głupotę swojego życia – pisze książkę. Autorem książki jest głupiec Ruben, który szczerze wierzy, że trzeba walczyć do końca, a na wojnie trzeba stanąć po stronie słabszych. Słaby, który walczy do końca, może wygrać lub udać się do Walhalli. Ci, którzy walczą po stronie silniejszych, nie mają szans. Jest skazany na wieczne zabijanie, wieczne jedzenie, służenie swojemu panu na zawsze i śmierć w otoczeniu ludzi tak nikczemnych jak on sam. Ci, którzy zdecydują się grać po stronie władzy, nie mają szansy umrzeć z godnością w ramionach i dotrzeć do Walhalli. Ta książka opowiada o tym, że w grze w szachy nie da się wygrać, można jedynie remisować. Najlepszym wyjściem jest nie zawierać paktu z Diabłem